Willy en Lianne in Zambia 2017

Topprestatie leveren met de Ziekte van Bechterew: DAT KAN !!!

Dat je niet met de pakken neer moet gaan zitten , maar juist actief moet gaan bewegen om je beter te voelen, bewijst het onderstaande verhaal van Willy Toonen.
Nu is de ene persoon de andere niet, maar mogelijk wel iets om je aan op te trekken.

Lees hieronder.

Hoi, ik ben Willy Toonen, 58 jaar en op mijn 18e levensjaar is bij mij de Ziekte van Bechterew vastgesteld. Op die leeftijd kreeg ik veel last van rugpijn met scheefstand tot gevolg. Tevens had ik vaak een enorme druk op mijn borst, "een gevoel van gevangen zitten in je eigen harnas".

Via de reumatoloog in de Sint Maartenskliniek kreeg ik in eerste instantie medicatie via ontsteking remmende pillen voorgeschreven., later gevolgd door infuusbehandelingen met Remicade, en toen dat niet meer goed aansloeg werd geadviseerd zelf Embrel te gaan spuiten.
Helaas maakte al die medicijnen mij suf, en nadenkend over de gevolgen op langere termijn besloot ik het eens over een andere boeg te gooien.

Medicijnen weg, afvallen, ander eetpatroon en meer gaan sporten.
Eind 2015 besloot ik te gaan stoppen met de dagelijkse medicatie, en alleen dan medicijnen te nemen bij langdurigere klachten. Mijn vriendin , welke zich volop verdiept in gezonde voeding, haalde mij over ook een ander eetpatroon te volgen, en last but not least: ik ging echt veel intensiever bewegen.
Resultaat was dat mijn lichaamsgewicht van 90 kg, inclusief behoorlijke bierbuik, terugzakte naar een kleine 80 kg. Fietsen, wandelen en een wat aangepast eet- en drinkpatroon zorgden ervoor dat ik me veel beter ging voelen, en verder ging in het zoeken van uitdagingen om me fit te houden.

Die uitdaging vonden mijn vriendin en ik in het maken van behoorlijke ritten op de mountainbike, waarbij we afwisselend tempo ritten en lange afstanden gingen fietsen. Wel met een wat aangepaste fiets met verlengde stuurpen, om mijn inmiddels vastgegroeide nek en bovenste ruggenwervels wat te ontlasten. Wat een heerlijk gevoel, minder medicijnen en je stukken beter voelen.

De grote uitdaging.
Eind vorig jaarzagen we een reportage op You Tube betreffende Plan Nederland, welke mountainbike tochten over dirt roads en bergachtige wegen organiseert in Zambia, waarbij de deelnemers per persoon minimaal € 4.000,- aan sponsorgelden dienen te verzamelen, teneinde dit te doneren aan projecten welke bijdragen aan het bestrijden van kindhuwelijken , en een betere toekomst voor jonge meiden in Zambia.
In een week tijd wordt een route afgelegd van 600 km, waarbij in de tussentijd reeds gerealiseerde projecten van Plan Nederland worden bezocht en je in contact komt met de kinderen in het dorp waar een deel van je sponsorgeld aan wordt besteedt.
Dit greep ons beiden aan, en gezien mijn huidige gezondheidssituatie een fantastische uitdaging. We besloten ons aan te melden voor deze trip, welke de eerste week van augustus zou plaatsvinden.

We gingen nog wat intensiever trainen met in het weekend soms afstanden van 2 x 100 km en door de week een bosparcours.
Verder moesten we een groot aantal vaccinaties ondergaan, moesten we volop in de sponsorwerving, en moesten we natuurlijk een en ander praktisch regelen.

Op 02 augustus vertrokken we met een groep van 25 fanatiekelingen, aangevuld met een arts, een en enkele mensen van Plan Nederland voor onze uitdaging. Via een tussenlanding in Dubai kwamen we na een vliegreis van in totaal circa 14 uur aan in Zambia, waar we opgewacht werden door onze Zambiaans/Engelse gids, welke met haar team ons die week zou gaan begeleiden. Er komt veel bij kijken, want er moest o.a. elke dag gezorgd worden voor een stevig ontbijt, lunch voor onderweg , avond eten, opzetten van tenten om te overnachten, goede fietsen en ga zo maar door.

De groep was geweldig, ieder had hetzelfde doel: 600 km fietsen over dirt roads en bergachtige wegen. Wat een ervaring, en wat een uitdaging. s 'Morgens rond 05.00 uur uit de veren, na het ontbijt eerst een flinke warming-up, een uurtje later op de fiets met voldoende vocht bij je, op tijd de nodige bananen en energierepen naar binnen werken, en vooral fietsen, heel veel fietsen. Het droge, warme klimaat in Zambia hielp duidelijk om lichamelijke klachten te verminderen.Tussentijds projecten van Plan bezoeken en contact leggen met de bevolking. We bezochten zieken en verzorgingstehuizen, scholen, eucharistie vieringen en kleine woongemeenschappen.
Na aankomst op de volgende overnachtingsplek douchen tussen enkele rieten matjes met een emmertje koud water, en je behoefte doen in een gat in de grond, waaruit heel veel stank kwam.
Dan warm eten en vroeg je tentje in om weer energie te sprokkelen. Wat een ervaring!!

Na 6 dagen zwoegen, maar vooral ook genieten, behaalden we met de hele groep de eindstreep. Wat volgde was een geweldige ontlading bij ons allen. We hadden het geflikt.
Nu nog een dag vertoeven in een wildpark, en een heerlijke massage op een geweldig plek boven een meer, waar de nijlpaarden en krokodillen ons gadeslagen, de slagroom op de pudding !!.

Nu, enkele weken na terugkomst, zijn we enorm trots en blij dit te hebben gedaan.

Wie had enkele jaren geleden gedacht dat ik met mijn ziekte van Bechterew dit zou hebben kunnen realiseren. Ik niet, maar door mijn levensstijl aan te passen door meer te gaan bewegen en gezonder te gaan eten, is me dit gelukt.
Maar zeker ook door de hulp van mijn vriendin, die mij hielp de knop om te zetten.

Mij advies: Blijf bewegen en doe dit met een tandje extra, het geeft je zoveel meer !!.

Groetjes Willy.